Pira Nemerdan

Şerefxan Cizîrî

Gotineke bav û kalan heye, dibêje;”ji bedela ku tu di ser pira nemerdan re derbas bibe, avjeniyê (sobayê) fêr bibe!” Fêrbûna sobayê mirovan ji hewceriya mirovên nemerd rizgar dike û daxwaza mirovan serbest dihele. Di pirsa rastî û nerastîyê de mirov hişê xwe bikar tîne. Wê gavê mirov azad e ku biryara xwe bi deste xwe bide û ji hêla exlaqî de xwedi li çalakiya xwe jî derbikeve…

Di vê gotina bav û kalan de wateyeke civakî û felsefî ya kûr heye. Gava ku mirov bixwaze di ser avê re derbas bibe ya ku pêşî tê bîra mirovan hilbet pir e. Aqil ji mirovan re wilo dibêje. Pir bi xwe derbasbûna di ser avê re hêsan dike. Mirovan ji gelek zehmetiyan rizgar dike.

Lê gava ku di serê pirê de mirovên nemerd hebîn, wê gavê mirov bi problemên exlaqî re rûbirû dibe. Ya mirov xwe motacı nemerdan dike û di ser pira wana re derbas dibe, an jî mirov xwe fêrî sobayê dike û mineta nemerdan jî diavêje ser sergoyan!

Lê em baş dizanin ku nemerd ne tenê li ser avê piran ava dikin. Di her warê civakan de mirovê nemerd ji xwe re pir ava kirine. Nemerd bi alikariya piran bûne xwediyê derfet û desthilatdariyê. Li ser avê pir tiştekî fizikî û xuyayî ye, avadankariye. Lê di warên karê civakî de pir gelek caran veşaretine, xuya nakin, an ji xumamî ne, dibin mij û moranê de ne.  Ev pir bi haweyekî sofistike avabûne, heta weke rêyên legîtim, rêyên rast û exlaqî jî tên pênase kirin. Lê di rastîya xwe de ev pir ji aliyê nemerdan ve hatine dorpêç kirin. Heke mirov nexwaze di ser pira nemerdan derbas bibe divê mirov xwe tekûz bike, xwe pêşbixîne, jêhatbûna xwe berfirehtir bike…Hilbet tekûzbûn, xwe pêşxistin û jêhatbûn ne tenê ji bona kesan derbas dibe.

Ev taybetmendî ji bona civakan, ji bona rêxistinan, ji bona pêwendiyên navdewleti, bazirganî, ji bona xebatên entelektuelî ûhw, belê, ji bona hemûyan jî derbas dibe. Civaka ku di her warî de fêrî “sobaye” nebe, wê hergav herin ber deriyê nemerdan! Wê mohtacî nemerdan bibe, wê stûxwar bibe, wê kesayetiya xwe winda bike…

Ji ber wilo jî divê em Kurd di her warî de baş fêrî sobaye bibin!Ji ber ku civaka me di gelek waran de li paş maye, divê em zend û bendên xwe bidin hevdû û civaka xwe di her warî de bixwazin tekûz bikin. Ji bona vê armancê pêşî divê em Kurd li hevdû bibanin, enerjiya xwe komî ser hevdû bikin, em pirsên hevbeş ji bona pêşketina civaka xwe derxînin rojeva siyasetê, em di warê milî de hevbeş bibin.

Heta ku Kurd xwe di warî milî û civakî de komî ser hev nekin, emê hergav bindestê hinekan bin. Rizgarî û azadiya Kurdistanê di hevbeşbûna me re derbas dibe û ev hevbeşbûn dibe xwedî derfetên madî û manewî. Ev hêza hevbeş dikare civaka me biguherine. Di vî warî de potansiyeleke mezin di destê Kurdan heye, lê hîna jî gelek Kurd niqaşan li ser keştiya Nebî Nuh dikin!Ma mixên keştiya Nebî Nuh darînbûn an hesinîbûn!?Niqaşên siyasî bi vî haweyî bê encam dimînin.

Hîna ji em niqaşan li ser ka Kurd çi dixwazin dikin. Hîna ji di nava me de xain derdikevin! Hîna ji hinek ji me pirsa dewlet û netewayetiyê di asteke rêzber de niqaş dikin. Me hîna Kurdistanê xwe azad nekiriye lê em qala rizgarkirina mirovantiyê dikin! Xaniyê me tüneye lê em ji xelkê re xaniyan ava dikin. Em şiretan li dinyayê hemî dikin lê em şiretan li xwe nakin! Dinya hewcedarê şiretan e lê ne Kurd!Belê, em tucara ne hewcedarê nemerdên navxwe û nemerdên navnetewî ne. Bi jêhatbûn û tekûzbûna xwe em dikarin hejmera merdan di civaka xwe de zêde bikin û di qada navnetewî de jî li hevalbêndên merd û jêhatî bigerin. Weke ku tê zanîn Dinya tenê ne ya nemerdan e, çilo be jî merd û dost jî li vê Dinyayê hene. Lê pêşî divê Kurd navmala xwe paqij bikin, paleyê ji bona temsîleke netewî destpê bikin, hevbeşbûna xwe avabikin, legîtimbûna xwe seqa bikin û bahweriyê bidin derdora xwe.Bav û kalên me bila sebeb negotine; ji bedela ku mirov di ser pira nemerdan re derbas bibe, sobayê fêr bibe. Ev daxwaz li ser zanebûn û tecrûba salan hatiye gotin. Gava ku mirov fêri sobayê bû jî, wê gavê mirov bi derfet, zîrekbûn û jêhatbûna xwe jî li yên weke xwe digere.Bahwer bikin; wê gavê tama siyasetê jî, tama bazirganiyê jî, tama şer û pevçûnê jî, tama xebata entelektuelî jî dikeve astekê din.Ji ber wilo ez dubare dibêjim; Em Kurd divê di her warî de fêrî sobayê bibin…