Kultur

Min Dît û Nabêjim.24/c

Silêman ÇakirWext ú sal derbas di bûn. Lê zilm û zordarî xilas nedi bû.Ji kerbê nezanetîyê tim li çareserîyekê di gerîyem. Şivanê malbatê jibon min bâlkêş hat,şivan lawê malbateke penaber bú.Mîne ku malbata min jî ji zilme Dehake ji Mahabat penaber bûne Bûnisra.Şivan ji Faqîrtî û bê mecaltî û berberîye gûnd dibîstane xwe berda bû û dest bi şivantîyê kirî bû.Di berê sibehê de derdiket û bi şev di hate şikeftê. Bêrî vane pêk didoşht û şivan di nav pêzdeh di raket..Rojek ji roje kesek nebû Şivan şivan bibê jêre,bar kete ser milê min.Gotin were şîva şivan bibe, lê zû biçe û zû were..Min jî bi şertekî, eger şîva min têxin ser şîva şivan ezê bibim..Pêşnîyar qabûl bû û derketim ser rêçkâ şikeftê. Heta gihiştim şikeftê min sitranê Kûrdî têre xwe gotin.Ez gihiştim cem şivan û min şîva wî da dest.Dema vekir ma şaş,min ku çi bû şivan?Ku îşev şîva min gelek hatîye…Ez kênîm. .Pirsî lê min bersiv neda..Şivan destê xwe xiste bêrîke xwe çend xarê kevir derxistin û dane min..Zor spasîye şivan kir û min xatir xwest û vegerîyeme gúnd.Dema ez di nav gûnd de meşîm,xanîyê menderê jibon min bâlkêş hat.Qesra kâlânê min bû hatibû şewitandin..Ez gihiştim malê, gotin tu çime dereng mayî? Min ku ezê bêjim,hún jî pirse ez bi pirsim,Bersiva min bidin..Gotin başe,min ku dema ez hatim mendere şewitandine wê jibon min bû meraq,ev çi meseleye? Berdewam dike… 

Back to top button